Geld witwassen, waarom?
Wat is geld witwassen eigenlijk?
Wat is geld witwassen eigenlijk?
Wat is geld witwassen eigenlijk?
De bedoeling van geld witwassen is om de oorsprong van illegaal verkregen geld te verdoezelen. Dat kan op vele manieren. Een bekende wijze is om geld een aantal keer over te boeken of langs andere handelswegen te leiden.
Het beginsel van witwassen is om geld wit te wassen en het uiteindelijk weer ten voordele van de witwasser te laten komen of soms ook naar een andere bestemming te zenden. Meestal gaat het om grotere sommen geld (vaak in contanten) die niet op legale manier werden verkregen en die zo, door het witwassen, weer in het dagelijkse financiële systeem worden geleid.
Waarom wordt geld witgewassen?
Wat is geld witwassen eigenlijk?
Wat is geld witwassen eigenlijk?
Een voortdurend probleem in de criminele wereld is dat contant geld niet gebruikt of gestort kan worden zonder dat belastingdiensten of wetshandhavers er achter komen.. Men spendeert dan veel geld, tijd en moeite om deze te omzeilen. De hiermee gepaard gaande strategieën worden aangeduid als "money laundering" (geld witwassen). In de meeste landen staat deze praktijk te boek als strafbaar misdrijf.
Zodra geld echter witgewassen is, kan het voor officiëlere doelen worden gebruikt. Overheden in de meeste landen proberen witwassen over het algemeen tegen te gaan. Men meent daarbij ook andere criminele activiteiten indirect in de weg te zitten. Er is aanzienlijke internationale opsporingssamenwerking op dit gebied.
Tegenovergestelde van geld witwassen
Tegenovergestelde van geld witwassen
Tegenovergestelde van geld witwassen
In veel landen wordt geld witwassen gegroepeerd met andere financiële en zakelijke misdaden. Eigenlijk wordt meestal elk misbruik van het banksysteem er wel onder begrepen. In veel landen wordt het financieren van terrorisme ook onder geld witwassen gegroepeerd maar bij die logica kan men toch vraagtekens zetten.
Immers, om terrorisme te financieren wordt juist ook vaak "wit" geld aangewend. In zekere zin wordt wit geld dan juist zwart gemaakt. Het financieren van terrorisme is dan ook eigenlijk het tegenovergestelde van geld witwassen. Het is meer geld zwartwassen (een weinig gebruikt woord).
Grenzeloos geld witwassen
Tegenovergestelde van geld witwassen
Tegenovergestelde van geld witwassen
Om de bron van geld te verduisteren wordt in vele landen al gezien als geld witwassen. Bij het gebruik van internationale financiële systemen is het te verwachten dat men vragen krijgt omtrent de afkomst of achtergrond van bepaalde activa.
In sommige landen neemt men witwassen nog weer een stapje verder. Daar vallen dan zelfs handelingen onder die een misdaad zouden kunnen zijn in een heel ander land. Het wordt dan ook allemaal al snel erg ingewikkeld.
Samenwerking tussen internationale agentschappen is cruciaal omdat het hele onderwerp van witwassen niet altijd overal meteen zwart/wit is.
ENKELE VOORBEELDEN VAN GELD WITWASSEN
- Om het principe van geld witwassen beter te begrijpen is het nuttig eens goed te kijken naar witwasmethodes die reeds gebruikt werden en als zodanig redelijk goed bekend:
SMURFING - hierbij verdeelt men een bepaalde wit te wassen som geld in kleinere porties die elk gestort worden op verschillende momenten. Hiermee hoopt men onder de meldingsgrens te blijven. Fraude met geldwissels en overschrijvingsbedrijfjes valt hier ook onder.
CONTANTEN SMOKKELEN - wanneer men contanten naar een ander land brengt omdat daar de meldingsgrenzen makkelijker liggen. Men meent dat dit geld, zodra het op een echte bankrekening staat, als witgewassen beeschouwd kan worden.
VIA BEDRIJVEN - omdat er nog veel bedrijven zijn die vooral met contanten werken is het denkbaar een bankstorting met wit te wassen geld te vergroten. Het is moeilijk voor overheden om het verschil te zien. Wisselkantoren, legale prostitutie, drankgelegenheden en toeristenwinkeltjes zijn goede voorbeelden van bedrijfjes waar veel contanten worden ingenomen.
VIA HANDEL - aangezien het doodeenvoudig is om bepaalde producten te hoog of te laag te valueren, kan men eenvoudig winst of verlies pakken bij wederverkoop. Daarbij kan men eventueel ook een veilinghuis gebruiken, waar de identiteit van een koper of verkoper gemakkelijk geheim kan blijven.
TRUSTS EN NEP-BV's - in nogal wat landen is het vrij gemakkelijk om de belanghebbenden van trusts, stichtingen en bedrijven te verbergen. Soms gebruikt men hierbij zelfs namen van bedrijfsleiders, eigenaars of aandeelhouders die niet eens bestaan.
INTERNATIONAAL OP-EN-NEER - men stort dan activa ergens ver weg en die komen dan terug als een directe plaatselijke investering of lening. Vaak wordt daarbij elke vorm van belastingheffing ontdoken. Eventueel vloeien fondsen via advocatenkantoren of notarissen, hier of elders.
ZELF EEN BANK HEBBEN - dat lijkt nogal wat maar in verschillende landen is het vrij eenvoudig om een bankbedrijf te beginnen. Op die manier kan men flink schuiven met aanzienlijke sommen geld en waarschijnlijk ook veel belastingperikelen voor zijn.
CASINO - bij Holland Casino zal dit niet zo gemakkelijk lukken maar er zijn zat casino's ter wereld waarbij men afspraken kan maken. Men plaatst zogenaamd een aantal gokjes en de uit te keren winst is dan wel wit verdiend. Men kan ook een flink aantal chips kopen (en met cash betalen) om deze dan in te wisselen wanneer men weet dat men niet weer contant uitbetaald wordt, maar bijvoorbeeld met een cheque of overschrijving. Het geld is dan ook ineens "wit".
FRAUDE MET WERKNEMERS - het is denkbaar om niet-bestaande werknemers te betalen. Er kunnen aanzienlijke voordelen bereikt worden door wat te "spelen" met namen, data en bedragen. Het kan voordelig zijn deze werknemers juist in contanten of per bank te betalen.
SPIJTOPTANTEN REGELINGEN - het komt zelfs in de "beste" landen voor dat men zonder al te veel achterdochtige vragen bepaalde vergeten sommen kan laten witten, nota bene bij de overheid. Men krijgt dan een soort boete maar dat kan het voor sommigen al snel meer dan waard zijn.
FACTORING - dit is, in feite, een flink geschuif met rekeningen, debiteuren en crediteuren wat tegenwoordig vrij gemakkelijk kan met transacties via een credit card, eventueel via nepbedrijven of langs valse websites. Er is ook zoiets als "Payment aggregation" waar betaling langs (andere) winkeliers worden geleid.
(MONEY LAUNDERING) GELD WITWASSEN IN CANADA
Geld witwassen heet Money Laundering in Canada. Aanvankeljk werd daar nauwelijks tegen opgetreden in Canada. Pas in 1991 kreeg Canada the Proceeds of Crime (Money Laundering) Act. Daarmee was een begin gemaakt om geld witwassen tegen te gaan. Daarvoor had men slechts Forty Recommendations wat niet veel méér betekende dan dat het verstandig zou wezen als bepaalde bedrijven (banken voornamelijk) alles zwart-op-wit zouden zetten wat er op de kantoren passeert. Toch al een goed idee, misschien?
Met de nieuwe wetgeving had Canada eindelijk een middel om geld witwassen te bestrijden. Het was een officieel misdrijf dankzij the Criminal Code and the Controlled Drugs and Substances Act. Opvallend was dat men het had over Drugs and Substances - want dat was toen een hoofdmisdaad (War on drugs).
Het duurde tot 2000 voordat de Proceeds of Crime (Money Laundering) Act een veel bredere aanpak kreeg. Als doelstelling werd nu wel duidelijk money laundering genoemd. Men noemde deze organisatie FINTRAC.
Kort daarna vond 9/11 plaats. Daarmee wijzigde de doelstelling al weer snel. De wettelijke basis voor FINTRAC werd nu gevormd door the Proceeds of Crime (Money Laundering) Act met als tweede punt de Anti-Terrorism Act. De doelstelling van FINTRAC had ineens de publieke belangstelling en vooral ook goedkeuring doordat dit duidelijk herkenbare doel (van de terrorismebestrijding) ineens naar voren werd gehaald.
Nogmaals, in 2006, heeft men deze wetgeving aangescherpt. Een groot deel van de verantwoordelijkheid voor de handhaving van de wet werd afgeschoven, althans zo klonk dat, op bedrijven die met grote sommen geld omgaan. Opnieuw vond bijna iedereen dit geheel logisch.
Bedrijven moesten ineens verdachte activiteiten van klanten aan de overheid doorgeven, zelfs als het ging om ogenschijnlijk officiële electronische overboekingen. Er moesten enorme formulieren ingevuld worden om het zo te doen lijken alsof terroristisch geld al aan de bron werd afgevangen.
En verder ...
Opvallend in de laatste aanpassingen van de wetgeging is dat er nu vanuit wordt gegaan dat verschillende overheidsdiensten en politiekorpsen in het land (maar ook daarbuiten) wat nuttiger met elkaar willen samenwerken.
Nog altijd is het eigenlijk huilen met de pet op voor wat betreft de samenwerking. De verschillende diensten vertoeven nog in sferen van een zekere arrogantie waarbij men het beneden zijn stand vindt om met andere diensten te communiceren, laat staan om deze verder te helpen met nuttige informatie. De nieuwste wetswijzigingen proberen deze weinig productieve instelling enigszins te doorbreken.
Van veel bedrijven in Canada wordt tegenwoordig verwacht dat ze uitgebreid rapport uitbrengen aan FINTRAC betreffende verdachte activiteiten. Het betreft daarbij vooral: casino's, de gehele financiële sector, notarissen, accountants, banken, aandelenhuizen, levensverzekeringen, makelaarsbureau's en handelaren in edelmetalen.
Er werden gigantische straffen aangekondigd voor bedrijven die niet voor de volle 100% meewerken maar bijna altijd krijgt men slechts een waarschuwing, als er al gecontroleerd wordt. Wel zijn er enkele grote schandalen in de grote steden (Vancouver en Toronto) opgetekend waar routinematig assistentie zou zijn verleend aan geld-witwassers. Er zouden, zo zegt men, Miljarden zijn witgewassen in Canada, elk jaar weer.
GELD WITWASSEN (MONEY LAUNDERING) IN DE EUROPESE GEMEENSCHAP
Eerst ging men enkel op nationaal niveau met deze materie om maar gelukkig heeft de Europese Gemeenschap de kwestie van geld witwassen inmiddels op zich genomen. We hebben ons te houden aan de vierde versie van het anti-money laundering directive van de Unie, van 5 juni 2015. Sindsdien loopt de Europese Unie gelijk op met de VS voor wat betreft het bestrijden van geld witwassen.
De vijfde versie van het directief komt er inmiddels aan en stond min of meer klaar voor implementering op 10 januari 2020. Opnieuw werden bepaalde aspecten van de wetgeving aangescherpt.
Het is vooral door de verwarring bij multinationale bedrijven, dat de EU en de VS hun uiterste best doen om elkaars wetgeving te respecteren en waar mogelijk naadloos te laten aansluiten. Niemand vaart wel bij een ongelijke behandeling.
Directief nummer vijf gaat een behoorlijk eind verder in de verplichtingen jegens banken voor wat betreft samenwerking en het doorgeven van relevante gegevens. Zo wil men inmiddels ook graag weten wie de belanghebbenden eigenlijk zijn die er achter een bedrijf of goed zitten. Het gaat dan om die personen die uiteindelijk zeggenschap hebben over bijvoorbeeld een BV.
Voorlopig lijkt het zeer twijfelachtig dat (Europese) diensten nauw willen samenwerken op dit vlak. Vaak wil men niet verder kijken dan de nationale grenzen; vaak zijn bijvoorbeeld computersystemen niet op elkaar ingesteld; en dat nog afgezien van de vele taalverschillen.
Een goede indruk van de diversiteit van Europa kan men al krijgen door naar de waarschuwingen van de Europese Commissie te luisteren. Die willen wel dat alle lidstaten onvoorwaardelijk meedoen - maar de praktijk is overduidelijk dat sommige leden gewoon te veel financieel voordeel genieten van het slapjes interpreteren van de directieven.
Dit is niet alleen een Europees probleem. Ook internationaal ziet men heel wat landen die met eigen wetgeving zaken proberen te regelen en flinke hoeveelheden geld van twijfelachtige bronnen tot zich trekken. Vooral als het om flinke hoeveelheden geld gaat, worden opvallend veel zaken plotseling door de vingers gezien. Dat geld trouwens ook wel voor bepaalde Europese staten.
Als treffend voorbeeld kun je officiële berispingen bezien die de Commissie heeft afgegeven aan Duitsland, België, Finland, Frankrijk, Litauen en Portugal met verklaringen van opinies. Daaruit zouden uiteindelijk bepaalde boetes kunnen voortvloeien. Een tweede salvo van opinieverklaringen werd trouwens al afgezonden aan Bulgarije, Cyprus, Polen en Slowakije.
Al deze tien landen krijgen twee maanden om te reageren; zo niet dan wordt de zaak aangebracht bij het Hof. De aanvankelijke streefdatum van 27 juni 2017 is inmiddels al lang verlopen en de kwesties zijn nog lang niet opgelost. Het blijft onwaarschijnlijk dat alle lidstaten zonder meer mee zullen doen - dit dus afgezien van de staten die geen eens lid zijn.
Niet-medewerkende staten zijn er nog steeds in groten getale. De commissie komt telkens weer met een verse lijst van blacklisted landen. Daarop kan men stelselmatig de volgende namen vaststellen: Saoedi Arabië ,Panama, Nigeria, Iran, Noord Korea, Yemen, Syrië, Ethipië, Kenya, Myanmar, Algerije, Ecuador, Indonesië. Deze lijst wisselt echter vaak.
Af en toe benaderen sommige landen de voorschriften maar het komt ook voor dat men juist (ineens) weer ontoelaatbaarheden kan vaststellen. Hoe dan ook, het is al vrij lang een feit dat ongeveer de halve wereld bij de algemene belasting standaard is aangesloten - en de andere helft dus niet. De verschillen blijven gigantisch.